Op 5 maart jl. was Willy alweer 10 jaar ons huisgenootje. Ik zal deze kleine knuffel voor geen goud willen missen!!! Met zijn eigenzinnig karakterje maakt hij mij iedere dag weer aan het lachen. En nog steeds leert hij iedere keer weer wat dingen (die vooral voor hem van pas kunnen komen) bij en hij communiceert steeds meer met zijn blije piepgeluidjes. Willy noem ik dan ook wel eens mijn mini hondje!
De lente is weer bijna hier en het voorjaar hangt in de lucht. Iets wat mij zeer blij stemt want dan geeft het zonnetje ons weer meer energie en zin om iets te gaan ondernemen.
Ik heb even getwijfeld of ik deze foto moest publiceren. Maar door de strenge winter zag ik dat onze piep kleine tuinmuis gehemeld was. Hij zag er nog zo mooi intact uit. Dit muisje deed mij altijd aan de Walt Disney muis Fievel denken. Ik vond het best wel een klein beetje verdrietig. Toen hij nog leefde, was Rob minder blij met hem, hahaha.
De komende tijd weer meer berichten van mij!
Liefs, Odetta
.JPG)
3 opmerkingen:
winterslaapje is ook wel eens lekker hoor...jammer van het muisje was ook wel heel koud!
En Willy nog gefeliciteerd he!!!
Wat fijn om je in de lente weer fris en fruitig terug te zien op je blog:) Je hebt gelijk: soms moet je een stapje terugdoen, er zijn belangrijkere dingen dan scrappen en bloggen. Toch vind ik het super om weer wat werk van je te zien! En ook de kleine Willy! Hij wordt wel mooi oud, moet ik zeggen;)
Arm muisje! Hij is in ieder geval een mooiere dood gestorven dan wanneer hij in onze tuin zou hebben rondgebanjerd. Paco is namelijk nogal fan van alle kleine vierpotige dingen;)
Het is fijn om weer prachtige nieuwe 'Odetta'creaties van jou hand te zien maar inderdaad...soms is een winterslaapje even hard nodig om daarna weer fris en fruitig de lente in te stappen.
Het is zielig voor het muisje maar het is inderdaad wel een mooie, verstilde foto geworden en een herinnering aan jullie tuinmuis.
Een reactie posten