Mijn handen My hands

Kijk op de blog http://moodpapercrafter.blogspot.com/ voor nieuwe inspiratie. Het gaat o.a. over mijn handen. Van Jolanda Simons ontving ik deze kit. De bijbehorende opdracht was als volgt: Maak een layout van 12 x 12 inches die over jouw handen gaat.

En zo is mijn layout geworden. Tijdens het maken van deze layout besefte ik pas hoeveel wij eigenlijk met onze handen doen en hoe afhankelijk wij van onze handen zijn. Dus heb ik enorme respect voor de mensen die helaas één hand of zelfs beiden handen moeten missen. Voor mensen met handen die zo verminkt zijn door brandwonden of door een ziekte, dat de handen niet meer normaal kunnen functioneren. En hoe deze mensen in hun dagelijkse leven hiermee omgaan.

Dit zijn mijn handen. Ze zijn gefotografeerd door Rob.

Wat kan ik nog meer vertellen over mijn handen?

Ik heb hele lange vingers.

Mijn Thaise oma bestudeerde altijd de lijnen van mijn handen, maar ze vertelde mij nooit iets wat ze zag. Misschien omdat zij het niet wist of dat zij juist iets zag maar het mij niet durfde te vertellen. Wie zal het zeggen.

Vroeger lakte ik mijn nagels regelmatig, nu heb ik minder geduld hiervoor. De nagels waren toen van nature best wel lang, maar tegenwoordig vind ik kort praktischer en zeker niet minder lelijk. Kunstnagels vind ik voor mijzelf helemaal niets.

Bij mijn handen heb ik last van psoriasis. Zie foto: de hand aan de rechterkant bij mijn knokkels de witte strepen, voor mijzelf is dit mijn linkerhand. Het zit ook aan de binnenkant van mijn beide handen.

Verder ben ik niet iemand die met haar handen drukke bewegingen maakt tijdens het praten. Ik ben veel te bang dat ik iets hierdoor zal laten omzwiepen. Trouwens, ik vind het heel erg irritant en zeer afleidend wanneer iemand, zoals rappers dat doen, hun handen
bewegen tijdens het praten. Veel te hyper.

Gebarentaal daarentegen vind ik een prachtige manier van communiceren voor slechthorende en dove mensen, deze taal zou ik graag nog ooit willen leren.

Door mijn ouders ben ik al heel jong opgevoed met het feit dat het geven van een ferme handdruk (ook weer niet zo'n eentje die bij iemand anders pijn doet) heel erg belangrijk is. Dus absoluut geen slap handje zodat de ander het gevoel krijgt dat hij of zij niets in zijn of haar hand voelt. Het is o.a. de eerste fysieke contact die je met iemand aangaat, de uitgelezen kans om een eerste impressie van jezelf te geven. Met een ferme handdruk laat je de ander weten dat je bestaat en dat je er mag zijn.